Νερό: το μέλλον κρίνεται τώρα

Φέτος, η Παγκόσμια Μέρα για το Νερό (22 Μαρτίου) έχει ιδιαίτερη σημασία: διατυπώνονται τα σχέδια διαχείρισης των λεκανών απορροής. Πρέπει να δώσουμε έμφαση, αλλιώς αφήνουμε το δρόμο ανοιχτό σε αχρείαστες εργολαβίες και ιδιωτικοποίηση.



φράγμα Αλφειού, Ηλεία



Το 2012 κρίνονται τα σχέδια διαχείρισης υδάτων για κάθε λεκάνη απορροής, σύμφωνα με την εφαρμογή της Οδηγίας 2000/60. Οι δράσεις για να αντιμετωπίσουμε τη λειψυδρία, την ερημοποίηση, την απώλεια των υπόγειων νερών, τη ρύπανση, τις πλημμύρες αλλά και τη συντήρηση των δικτύων και την οικονομία στην άρδευση και την ύδρευση πρέπει να προσδιοριστούν ΤΩΡΑ.

Αν κάποιοι δεν πιστεύουν στα διαχειριστικά σχέδια, ας συγκινηθούν από το γεγονός ότι μόνο οι δράσεις που θα προβλέπονται σε αυτά θα είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση.

Αν κάποιοι πιστεύουν ότι η οικονομία είναι πιο σοβαρό θέμα, ας αναλογιστούν ότι η γεωργία, η αλιεία, ο τουρισμός, η βιομηχανία, η υγεία και οι δημόσιες δαπάνες καθορίζονται από το νερό.

Τα διαχειριστικά σχέδια για τα τρία υδατικά διαμερίσματα της Δυτικής Ελλάδας – Δυτική Πελοπόννησος, Βόρεια Πελοπόννησος και Δυτική Στερεά - βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε διαβούλευση http://wfd.opengov.gr/. Ωστόσο, η έλλειψη ενημέρωσης και οι άπειρες λεπτομέρειες, που αποτρέπουν στον απλό χρήστη να σχηματίσει άποψη, αφήνουν τη διαβούλευση να περνά «στα ψιλά». Αυτό είναι πολιτική επιλογή που αφήνει πεδίο ανοιχτό σε ομάδες που θέλουν μονομερή εφαρμογή της Οδηγίας για να προωθήσουν μεγάλα αχρείαστα έργα.

Αντί να εστιάσουμε στη συντήρηση των δικτύων και στην οικονομία, που περιορίζουν τη σπατάλη πάνω από 50%, προτείνουμε νέα φράγματα και νέα δίκτυα – προσφορά στην ιδιωτικοποίηση.

Το ΥΠΕΚΑ, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας οφείλουν, όσο είναι καιρός, να εμπλέξουν την κοινωνία και να μην αφήσουν τη διαβούλευση μόνο στους ειδικούς. Αλλιώς θα ευθύνονται για ελλιπέστατα διαχειριστικά σχέδια και για μεγάλα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα όταν έρθει η ώρα

Ο Χ.Υ.Τ.Α. ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ

Η πρόταση για Χ.Υ.Τ.Α. στη θέση Παπανικολού της Αιγιάλειας θα αποτελεί για πάντα ένα μνημείο περιβαλλοντικής ασχετοσύνης – αν όχι απάτης.




ο καταρράκτης ανάντη της θέσης που
έχει προταθεί για  ΧΥΤΑ

Ένα ορμητικό ρέμα, τρεις πηγές που ξεχειλίζουν στις καλλιέργειες, έδαφος κορεσμένο με νερό και ένας… καταρράκτης. Δεν πρόκειται για κάποια προστατευόμενη περιοχή υδάτων σύμφωνα με την Οδηγία – Πλαίσιο για τα Νερά 2000/60. Πρόκειται για τη θέση «Παπανικολού», που είχε προταθεί για ΧΥΤΑ της Αιγιάλειας…

Το ρέμα που κατεβαίνει από τη Μυρόβρυση πέφτει από καταρράκτη 50 μέτρων και στη συνέχεια εισέρχεται στην κοιλάδα του ΧΥΤΑ. Κατά τη νεροποντή της 6^ης Φεβρουαρίου, το ρέμα πλημμύρισε μεγάλο μέρος της κοιλάδας και «έσκαψε» την κοίτη του σε βάθος μέχρι και ενάμιση μέτρο – κόβοντας ένα αγροτικό δρόμο.

Στο πλάι της κοιλάδας υπάρχουν τρεις πηγές και σε πολλά σημεία το έδαφος είναι κορεσμένο με νερό – κάτι που θυμίζουν οι τρύπες των καβουριών. Πιο χαμηλά, το νερό ξεχειλίζει και πλημμυρίζει τις καλλιέργειες. Στο τέλος, ο ποταμός Φοίνικας - και ο υδροφόρος ορίζοντας της Δυτικής Αιγιάλειας - περιμένει ως άμεσος αποδέκτης όλων των απορροών.



το νερό που ξεχειλίζει μέσα στα αμπέλια

 Πώς είναι δυνατό να επιλέχθηκε τέτοιο σημείο για ΧΥΤΑ; Ποιο έργο θα μπορούσε να κρατήσει έξω από την κοιλάδα το νερό που έπεσε στις 6 Φεβρουαρίου; Ποια μεμβράνη θα απομονώσει τους τόνους των σκουπιδιών από τις πηγές που θα πασχίζουν να αναδυθούν από κάτω;

Οι κάτοικοι προσπαθούν χρόνια να σταματήσουν το παράλογο. Η Επιτροπή Αγώνα δηλώνει ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έδωσε οριστικό τέλος και αναμένουμε την απόφαση. Κάποιοι άλλοι επιμένουν ότι χρειάζονται κι άλλες προσπάθειες. Οι επόμενες εβδομάδες θα έχουν ενδιαφέρον…



το ορμητικό ρέμα 'έσκαψε' την κοίτη του σε βάθος
σχεδόν ενός μέτρου τη νύχτα της 6ης Φεβρουαρίου



  Το σίγουρο είναι ότι η αρχική επιλογή ήταν ένα μεγάλο λάθος το οποίο ακολούθησαν όλες οι Δημοτικές αρχές. Αντί να επενδύσουν στη μείωση των απορριμμάτων, το διαχωρισμό, την κομποστοποίηση, την ανακύκλωση, προτίμησαν τη δήθεν εύκολη λύση.

Όμως, εύκολη λύση δεν υπάρχει – μόνο η υπευθυνότητα και ο σεβασμός στην κοινωνία και το περιβάλλον μπορούν να δώσουν θετική προοπτική.




η κοίτη του ρέματος στο κέντρο
της προτεινόμενης θέσης ΧΥΤΑ

 




γενική άποψη της προτεινόμενης
θέσης για ΧΥΤΑ

Τρένο - υπογειοποίηση στην Πάτρα: ας δούμε την αλήθεια κατάματα

Η εμμονή στο «άπιαστο όνειρο» της υπογειοποίησης της σιδηροδρομικής γραμμής στην Πάτρα θα πλήξει τον κύριο στόχο, που είναι να έρθει το τρένο στην Πάτρα και να αναβαθμιστεί ο προαστιακός.

Επειδή είμαστε ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ, οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές: όταν έρθει η ώρα για να υλοποιηθεί η υπογειοποίηση, θα χρειαστούμε ένα ποσό που θα ξεκινά από 500 εκατομμύρια € και κανείς δεν ξέρει πού θα φτάσει. Πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα;

Ποιος θα δώσει το 5% με 10% από όλα τα χρήματα που θα πάρει η Ελλάδα από το «επόμενο ΕΣΠΑ» για 4 χιλιόμετρα υπογειοποίησης όταν με αυτά θα πρέπει να καλυφθούν τόσες ανάγκες σε εποχές πρωτοφανούς ανέχειας; Όταν το τρένο μπορεί να φθάσει επιφανειακά με το πολύ το ένα πέμπτο των χρημάτων της υπογειοποίησης;

Βέβαια, μια ουτοπία δεν κάνει κακό όταν δεν έχει επιπτώσεις στον πραγματικό κόσμο. Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο σοβαρός κίνδυνος.

Επιλέγοντας το άπιαστο όνειρο της υπογειοποίησης θα ξεκινήσουν πανάκριβες μελέτες δεκάδων εκατομμυρίων € και θα χαθεί για πάντα η ευκαιρία να εστιάσουμε στη σεμνή πραγματικότητα: πώς ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΤΡΕΝΟ επιφανειακά μέχρι τον κεντρικό σταθμό (και να συνδεθεί με το νέο λιμάνι με μια φθηνή εναλλακτική λύση) και πώς θα αναβαθμιστεί ο ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ που αποδεδειγμένα λειτουργεί και αποδίδει;

Τελικά, οι μόνοι που θα κερδίσουν από την επιλογή της υπογειοποίησης θα είναι οι μελετητές – διότι το ίδιο το έργο δεν πρόκειται να γίνει. Κατανοούμε την επιθυμία των πολιτών για την υπογειοποίηση. Όμως οι εποχές όπου είχαμε την πολυτέλεια για τέτοια έργα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Πεθαίνοντας στα καλώδια

Ο Μπούφος Bubo bubo βρέθηκε νεκρός πάνω σε στύλο με καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος από συνεργείο της ΔΕΗ στην περιοχή Τράπεζας Αιγιάλειας στις 13 Μαρτίου.Στο πόδι κρατούσε ακόμη τον αρουραίο που είχε πιάσει και ετοιμαζόταν να φάει με την ησυχια του - ίσως και να τον μετέφερε στη φωλιά.

φωτ. Β.Σωτηρόπουλος

Οι θάνατοι μεγάλων πουλιών στα ηλεκτρικά καλώδια (όταν ακουμπούν δύο καλώδια) αποτελούν σημαντικό πρόβλημα.Σε ορισμένα είδη, όπως οι πελαργοί, αποτελούν την κυριότερη αιτία θανάτου. Η ερφαρμογή μέτρων αποτροπής των πουλιών από το να κάθονται σε επικίνδυνα σημεία μπορεί να αποδώσει. Κυρίως όμως, πρέπει να γίνεται σωστή χωροθέτηση των γραμμών μεταφοράς.

Δυστυχώς, με την αθρόα επέκταση Αιολικών Πάρκων παντού στην Ελλάδα, τέτοιες γραμμές μεταφοράς θα βρεθούν σε εκατοντάδες νέα σημεία, συχνά σε 'παρθένες" περιοχές με πλούσια, ακόμη, ορνιθοπανίδα. Οι θάνατοι από προσκρούσεις στα καλώδια θα αυξηθούν κατά πολύ.