Αστοχία - ΟΧΙ θεομηνία

Αν κηρυχτούμε «θεομηνιόπληκτοι» θα αποτρέψουμε την απόδοση ευθυνών. Ας κοιτάξουμε να διορθώσουμε τα δικά μας λάθη και να πληρώσουν οι υπεύθυνοι.

Δεν υπάρχει μέρος στη Μεσόγειο που να μη γνωρίζει μια φορά στα 10, 20 ή 50 χρόνια μια πολύ έντονη βροχόπτωση όπου μέσα σε λίγες ώρες πέφτει όσο νερό θα αναλογούσε σε ένα χρόνο. Ακόμη κι αν πει κάποιος «εδώ και 50 χρόνια, δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο» μια πλημμύρα εξακολουθεί να είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο φαινόμενο. Συνεπώς, δεν υπάρχει δικαιολογία για αστοχίες στο σχεδιασμό, ειδικά όσον αφορά τα μεσογειακά ποτάμια.

Αν επικαλούμαστε «θεομηνία», μπορεί μεν να εξασφαλίζουμε κάποια πενιχρά κρατικά κονδύλιά, επιτρέπουμε όμως στους πραγματικούς ενόχους να «τη βγάλουν καθαρή». Έτσι φαίνεται να συμβαίνει στην περίπτωση της ΕΡΓΟΣΕ στην Αιγείρα – όπου είχαν αφήσει μέσα στο Θολοπόταμο τα ξύλα από το καλούπωμα της γέφυρας (αποκαλυπτικό το φωτορεπορτάζ της τοπικής εφημερίδας ΣΤΥΞ). Η δε ΟΛΥΜΙΑ ΟΔΟΣ τη γλίτωσε φθηνά αφού με λίγη ακόμη βροχή θα διαλυόταν εντελώς το έργο της στο Μεγανείτη (στη φωτογραφία φαίνεται το ραγισμένο βάθρο της μελλοντικής γέφυρας).

Δεν θα είναι λοιπόν «κατόρθωμα» το να κηρυχτούμε «θεομηνιόπληκτοι». Ας δούμε με ψυχραιμία το ζήτημα και ας ζητήσουμε από τους πραγματικούς υπεύθυνους να πληρώσουν τις ζημιές.

Όπως συμβαίνει συχνά, οι ενέργειες εντυπωσιασμού δεν έχουν αποτέλεσμα και τελικά αποτρέπουν την απόδοση των πραγματικών αποζημιώσεων

Ο θολοπόταμος στην Αιγείρα στο σημείο της υπερχείλησης το πρωί μετά τη ζημιά7 Φεβρουαρίου 2012. Φαίνεται πόσο κλεισμένος είναι τόσο από τα ίδια τα έργα, όσο και από τα ξύλα από το "καλούπωμα". Φωτ. Βασίλης Αντωνίου - Εφημερίδα ΣΤΥΞ

Βάση έργων της Ολυμπίας Οδού στον ποταμό Μεγανείτη, την ημέρα μετά τη βροχή 7 Φεβρουαρίου 2012